Calendula officinalis
Calendula heeft een opmerkelijke plaats onder onze inheemse kruiden. Het behoort tot
de kruiden die heilzaam zijn bij kanker en kankerachtige woekeringen. Men treft
de goudsbloem aan in vele tuinen in het land, soms in het wild op onbebouwde gronden.
Sinds zijn geneeskrachtige eigenschappen weer opnieuw zijn ontdekt, en er vraag naar is,
komt men hem niet alleen meer in tuinen tegen, maar ook in velden.
Calendula bereikt een hoogte van 30 tot 40 centimeter. De bloemen zijn van helder geel tot
oranje van kleur. Stengels en bladeren voelen vlezig en plakkerig aan.
Er zijn verschillende soorten met volle bloemen, met donkere of lichte meeldraden.
De medicinale waarde is hetzelfde.
Als de bloemhoofdjes na zeven uur in de ochtend gesloten zijn, zal het die dag regenen.
In vroegere tijden werd het beschouwd als een regenvoorspeller.
In de volksgeneeskunde worden de bloemen, stelen en bladeren van de plant verzameld en
gebruikt. Het verzamelen zou in de heldere zonneschijn moeten plaatsvinden, wanneer
de genezende kracht op zijn best is. Het kan tot in de late herfst vers in de tuin
geplukt worden, mits vrij van meeldauw.
Calendula lijkt heel erg op Arnica, maar overtreft het in helende kracht. Arnica zou
alleen onder medisch toezicht gebruikt moeten worden omdat de thee hiervan meer schade
aanricht dan goed doet, voor mensen die hartbezwaren hebben.
Calendulathee daarentegen kan zonder problemen gedronken worden.
Calendula is een bloedreinigend middel en een goede hulp bij hepatitis
(hepatitis infectiosa oftewel hepatitis A).
1 tot 2 kopjes calendulathee per dag
doen wonderen. Calendula reinigt, stimuleert de bloedsomloop en bevordert
het genezen van wonden.
Een man stak zijn hand per ongeluk in een cirkelzaag. Hij had ontzettend veel pijn aan
zijn wonden, na het ontslag uit het ziekenhuis. Ik hoorde het en vertelde hem over het
gebruik van calendulazalf. Hij was enthousiast over de resultaten en vertelde mij
dat de pijn, die hem menige slapeloze nacht had gekost, na een korte tijd was
verdwenen. Zijn vrouw plant nu ieder jaar calendula in de tuin.
Tijdens een visite liet de vrouw des huizes mij haar benen zien die bedekt waren met
spataderen. Ik haalde calendula uit haar tuin en bereidde de zalf. Het residu smeerde
ik onmiddellijk op haar benen. Ze smeerde de zalf, zo dik als het achterstuk van een mes,
op een stuk linnen, en zwachtelde haar benen ermee in. U zult verrast zijn als ik u vertel,
dat vier weken later, toen ze mij thuis bezocht, de spataderen waren verdwenen. Beide
benen hadden een mooie gladde huid.
Een non vertelde me dat ze een vrouw in de straat had gezien met ernstige spataderen
en adviseerde haar calendulazalf te gebruiken. Groot was haar verbazing toen na een maand,
dezelfde vrouw vrolijk haar benen aan haar toonde, glad en vrij van spataderen.
De zalf brengt snel verlichting bij phlebitis (aderontsteking), spataderzweren,
fistels, bevriezing en brandwonden. Gebruik de zalf, en ook het residu na het maken van
de zalf, voor gezwellen op de borst, zelfs als ze kwaadaardig zijn.
Bij een kennis van mij moest de borst verwijderd worden. Terwijl zij in het ziekenhuis was,
bereidde ik calendulazalf. Later gebruikte ze het op de grote operatiewond, waarbij
de grote spanning van de wond snel was verdreven. Bij een controle bleken de littekens van
de operatie, vergeleken met de littekens van andere patiënten, zo mooi te zijn genezen
dat ze slechts een gedeelte van de voorgeschreven bestralingsbehandeling nodig had.
Calendulazalf is ook uitstekend voor schimmels tussen de tenen. Vele brieven die ik heb
ontvangen bevestigen dit, speciaal in gevallen waarbij andere middelen geen succes hadden.
Een afkooksel van het verse kruid kan ook met succes gebruikt worden. Zou er een
schimmelinfectie zijn ontstaan in het gebied van de genitaliën, bet dan het
aangedane gebied met een afkooksel van het verse kruid, of gebruik zitbaden. Gebruik hiervoor
50 gram gedroogd kruid of twee volle handen van het verse kruid per zitbad.
Een vrouw uit Stuttgart schreef dat haar echtgenoot schimmel tussen de tenen had gehad en
wat ze niet al hadden geprobeerd ... baden, zalven, poeders, geen van allen gaf resultaat.
Toen probeerde hij calendulazalf.
Na 8 dagen waren de open gedeelten genezen en bleven goed.
Naast de zalf zou men calendula tinctuur moeten bereiden (zie de aanwijzingen).
Deze tinctuur die vermengd wordt met gekookt water is speciaal geschikt als kompres
voor wonden, kneuzingen, builen en verstuikingen, zelfs voor
verzweringen of kankerachtige problemen, doorliggen, zweren en zwellingen.
Niet alleen pastoor Kneipp geloofde in calendula als een natuurlijk middel voor
kwaadaardige woekeringen, maar ook welbekende artsen zoals dr St Ager, dr Bohn,
dr Halenser en anderen. Dr Bohn vindt calendula het belangrijkste middel bij
kankerziektes wanneer het te laat is voor een operatie. Hij adviseert dan
het dagelijks drinken van calendulathee gedurende een lange periode.
Het vers geperste sap van calendula kan zelfs succesvol gebruikt worden
bij huidkanker.
Moedervlekken (wijnvlekken) die men verschillende keren per dag gedurende een lange
periode achtereen, bedekt met het verse sap, kunnen verdwijnen; hetzelfde geldt voor
pigment- en ouderdomsvlekken, evenals ruwe kankerachtige plekjes op de huid.
Onlangs toonde de Amerikaanse arts en wetenschapper dr Drewey, het unieke genezingsvermogen
aan bij kanker; hij was in staat om goed succes met calendula te noteren.
Inwendig wordt calendula als thee gebruikt bij ziekten van het maagdarmkanaal,
maagkrampen, maagzweren, evenals ontsteking van de dikke darm,
waterzucht en bloed in de urine.
Het is een uitstekend middel tegen virusinfecties en bacteriën in de urine. Wat voor
een prachtige resultaten het gebruik van verse calendulathee heeft, staat genoteerd in een
brief die een arts aan mij stuurde: "Een klein meisje van 2½ jaar werd heel erg ziek
na herhaalde polio-injecties. Ze had chronische diarree, gewichtsverlies, zwak
gezichtsvermogen en moeilijkheden met eten. Na een klinische controle werd
paratyphus gediagnostiseerd en het kind was daarvoor onder behandeling. Na een week
drinken van verse calendulathee en enkele homeopatische medicijnen, was het kind
aanzienlijk beter. Het onderzoek naar typhusbacillen wees drie keer kort nadien uit, dat
het probleem was opgelost.
Aangezien calendula ook heilzaam is gebleken voor hepatitis A, is het een uitstekend
middel gebleken bij verstoringen van de lever.
Bloemen, bladeren en stengels worden gebrouwen met kokend water. De thee behoort niet
gezoet te worden. Voor de bovenvermelde verstoringen drinkt men 3 tot 4 kopjes per dag,
ongeveer een eetlepel ieder kwartier.
Thee die gemaakt is van 1 eetlepel bloemen op ¼ liter water zal wormen verdrijven.
Het sap van de verse stengel zal wratten en schurft doen verdwijnen.
Het gekookte aftreksel geneest herpes en klierzwellingen, wanneer de
aangedane delen ermee gebet worden.
Wanneer de thee regelmatig gedronken wordt, zuivert het bloed.
Ogen die in een oogbadje met lauwwarme thee worden gebaad, worden versterkt.
Kankerachtige zweren en gezwellen, wintervoeten, beenzweren, zweren in het dijbeen
en ook kwaadaardige, etterende wonden, worden geholpen door het wassen met een
aftreksel van gelijke delen calendula en heermoes (equisetum arvense). Gebruik een volle
eetlepel van dit mengsel met een halve liter water.
Om nog eens de nadruk te leggen op het unieke effect van calendulathee wil ik graag nog
wat successen aanhalen. Een verpleegster die gedurende 8 jaar al
leed aan een ontsteking van de dikke darm, had een afspraak met een specialist.
Ze kreeg het advies calendulathee te gaan gebruiken volgens mijn boek. Gedurende
vier dagen dronk ze teugje voor teugje twee koppen calendulathee gedurende de dag.
Ze kon het nauwelijks geloven dat na dit korte gebruik van calendula alle
klachten waren verdwenen.
Een non vertelde me dat ze leed aan diarree. Alhoewel ze kamille thee dronk, werd
het niet beter. Pas toen ze calendulathee had gebruikt kwam er een verbetering op gang.
Een andere non leed gedurende 15 jaar aan een schimmelinfectie tussen de tenen en
bovendien had ze herhaaldelijk last van phlebitis (aderontsteking).
Door de toepassing van calendulazalf ondervond ze uiteindelijk een
genezing van haar voeten.
Korstjes in de neus kunnen gemakkelijk behandeld worden door calendulazalf.
Aanwijzingen:
thee: een opgehoopte theelepel kruiden op ¼ liter water.
zitbad: twee volle handen van het verse kruid of 100 gram gedroogde kruiden voor een zitbad.
wassingen: een opgehoopte eetlepel kruiden op een ½ liter water.
tinctuur: een handvol bloemen geweekt in alcohol. Zet het in de zon gedurende 2 weken.
Neem hier dan bijvoorbeeld 3 x 40 druppels per dag van.
vers sap: bladeren, stengel en bloemen worden gewassen en nog nat en al door een
vruchtenpers gedaan.
zalf: Twee handen vol calendula (bladeren, stengels en bloemen) worden fijngehakt.
Verwarm 500 gram varkensreuzel waaraan de gehakte calendula wordt toegevoegd, roeren,
de pan van het vuur halen, deksel erop en een dag laten staan. De volgende dag wordt het
wederom verwarmd, gefilterd door een linnen doek, en in van te voren schoon
gemaakte potjes gedaan.
Er staat nog bij: Heeft men een aversie tegen varkenreuzel, dan kan men een goede soort
plantaardig vet gebruiken. Men voegt dan een beetje kokende olie toe aan de nog warme
massa, om de zalf gladder te maken.
Aldus het engelstalige artikel dat u kunt vinden in de lijst met links.
Als vegetariër staat me de laatste versie van het recept meer aan, en zou ik
de plantaardige versie van de bereiding van de zalf bepleiten.
Nog een kleine toegift over de bereiding van geneesmiddelen en kruiden.
Men kent in de phytotherapie verschillende manieren van bereiden.
Een infuus is een aftreksel dat wordt bereid op de manier van theezetten. Men giet
kokend water op het kruid en laat dit, zolang als in het recept wordt aangegeven, trekken.
Met een decoct wordt altijd een afkooksel bedoeld. Het kruid wordt gekookt in water,
daarna gezeefd en uitgeknepen.
Met macereren bedoelt men dat de kruiden geweekt moeten worden in lauw water of
in alcohol. Kruiden geweekt in alcohol, noemt men een tinctuur.
Een cataplasma is een kruidenzalf die men royaal op een doek aanbrengt, en met
behulp van een wikkel om een wond legt.