Gedicht voor oma Thea

Jammer genoeg leef je niet meer
maar we beminden je keer op keer.
We huilen in ons hart
het was zuiver en zilveren smart.
Papa, jouw zoon huilde nog het hardst
en de rest ook.
Nu leef je wel niet meer
maar we zullen aan je denken
keer op keer.

Tot ziens.

Frank, 11 juni 1992

terug   volgende

HOME